Ten las przybiera postać fioletowego lasu tylko w nocy. W dodatku tylko w dwie noce roku. Pierwsza fioletowa noc odbędzie si 21 marca druga będzie w kwietniu, ale nikt z żyjących nie wie którego dokładnie dnia. Każde zwierze mieszkające w tym lesie przygotowuje się do święta fioletowego lasu. Zapraszam was tutaj 21 marca. Możecie oczywiście przychodzić tu kiedy zechcecie.
Przychodzi
Widzi zielony las i swiecace slonce
Ukucnela zeby powąchać kwiat
Zobaczyla pieknego motyla ktory wylecial z kwiatu
Usiadla na trawie i zobaczyla wieworke
- Jak zwykle w lesie wiewiorka - mysli
Wstala i poszla w glab lasu
Potem zawrocila i zdala sobie sprawe z tego ze chyba zabladzila
Znowy zobaczyla te sama wiewiorke
- Szkoda ze ona sie porusza - pomyslala - tak to bym widziala gdzie isc dalej
Przeszla dalej i uslyszala szum wody
Rzeka ktora prowadzi z lasu do miasta.
Przeszla wzdloz rzeki i dotarla do miasta
*Przychodzi z Anielą*
*Daje jej trochę pochodzić*
*Bawi się a nią*
*Wraca*
Przychodzi i czeka na Edka
Przychodzi tuz za Anasta
Bierze jej reke
Ida przez las.
- Jak tu ladnie - mowi Anasta
- No nie wiem dla mnie za bardzo fioletowo
Ida, rozmawiaja
wracaja
Przychodzi
wspomina dawne chwile.
Nagle światło załamuje się.
Las przez chwilę staje się fioletowy.
To ta noc jest w kwietniu kiedy las jest fioletowy.
Siada na pieńku.
Słyszy dziwne dźwięki.
Wraca do domu przestraszona.
Magiczne wisiorki
Znajdziesz je wysoko na drzewach w noc fioletową. Noc fioletowa będzie wyjątkowo w całym tym miesiącu ( kwietniu)
Nie wspinaj się! Podleć do niego, albo poczekaj aż sam spadnie.
Przychodzi
Widzi magiczne wisiorki na drzewach
Nie może się wspiąć
Patrzy na wisiorki
Nagle 6 wisiorkow spada. ( maks to 10)
Zbiera je.
Wraca do domu
przychodzi
szuka czy są tu jakieś skladniki
rozgląda się
widzi wysoko magiczne wisiorki na drzewach
podchodzi
potrząsa trochę drzewem
dziewięć wisiarków spada
łapie je
idzie dalej szukac składników
Wchodzi do lasu zamyślona
Nie zauważa drzewa i lekko w nie uderza
Podnosi się i rozgada się
zauważa 10 Magicznych wisiorków podnosi je
Wychodzi z lasu
Przychodzi
Ogląda to coś na drzewach,
Stwierdza, że to jakieś wisiorki.
Nie chce mu się po nie wspinać zostawia je w spokoju.
Wraca do domu
Przychodzi
Spaceruje
Wychodzi
Przychodzi
Spaceruje z dziewczynkami
Wychodzą
Przychodzi
Robi sobie 2 wianek
Zakłada go na głowę
Podziwia widok
Patrzy na bawiące się wiewiórki
Uśmiecha się
Idzie dalej
Przychodzi
Ogląda
Wraca
Przychodzi z dziewczynkami
Spacerują
Przychodzi z Danielem
Patrzą na zielony las
Zbierają grzyby
Wzdycha
Idą dalej
Przyjeżdża
Dalej woła przyjaciółkę
-ROSEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!
Jedzie dalej
Przyjeżdżają
Konie sięgają po świeże listki
Uśmiecha się
-Natalko, mogłabyś zabrać konie do najbliższego zbiornika z wodą? Przy jeziorze nie chciały pić.
-Dobrze - mówi Natalka i zabiera konie
Zamyka oczy
Czuje się małą dziewczynką
Biega po lesie
Zapomina o swoich troskach i kłopotach
Biega śmiejąc się
Śpiewa
Zlatują się ptaki
Ptaki gwiżdżą i ćwierkają, a ona tańczy i śpiewa
Nagle widzi Natalkę
-Ekhem... Jedźmy już.
Wsiada na Iskierkę
Ruszają
Przychodzą
Przygląda się drzewom
Chciałby zobaczyć las fioletowy
Dziewczynki ganiają się
Kasia i Michał gdzieś się zapodziali
Zdenerwował się
Na szczęście już wrócili
Uspokaja się
Idą dalej
Przychodzi
Zrywa kwiaty
Ozdabia kwiatami wózek
Idzie dalej
Kornel i Rose przyszli, rozmawiając. Kornel rozłożył koc i usiedli. Rozmawiali o wszystkim i o niczym, śmiali się, jakby byli dziećmi, a po chwili wywiązała się walka na winogrona. Gdy Rose trafiła Kornela w oko, zaczęła uciekać, ponieważ groził jej najgorszymi torturami. I stało się. Dopadł ją. Błagała i prosiła, ale nic nie pomagało, zaczął ją łaskotać. Kiedy w końcu udało jej się go przebłagać, przyciągnął ją jeszcze bliżej i pocałował. Patrzyli sobie w oczy i Kornel po prostu poczuł, że musi to zrobić teraz. Ten moment był idealny. Pocałował ją jeszcze raz i zaczął mówić.
- Rose, kochanie moje. Znamy się tyle czasu, że aż nie mogę w to uwierzyć. Kocham Cię, wiesz? Kocham cię, gdy się śmiejesz i gdy błyszczą ci wtedy oczy. Kocham za twój cięty język i... - zaśmiał się cicho - nienawiść do zakupów. Kocham za twoją dobroć i humor. Kocham cię... za wszystko! Nienawidzę, gdy płaczesz i nie chcę byś to robiła. Będę zawsze koło ciebie, żeby cię pocieszyć i rozbawić. O ile mi na to pozwolisz. - Klęknął i wyciągnął pierścionek - Rose, wyjdziesz za mnie?
Rose stała słuchając przemowy Kornela. Łzy kręciły jej się w oczach, gdy mówił to wszystko. Gdy klęknął, wciągnęła powietrze i powoli je wypuściła, a gdy usłyszała pytanie łzy popłynęły jej z oczu.
- Tak, tak, tak! - Krzyknęła ze śmiechem.
Kornel założył jej pierścionek na palec, choć ręka trzęsła jej się niesamowicie. Rzuciła się na niego i obejmując za szyję, pocałowała. Włożyła w ten pocałunek całą swoją miłość, radość i wszystko co czuła do Kornela. Łzy ciągle płynęły jej z oczu, ale to były dobre łzy. Łzy szczęścia.
Jeszcze przez długi czas leżeli na polance, przytulając się, całując i ...
Hmm... Tego nie musicie wiedzieć. Co was to interesuje, co?