Następna runda:
(postanowiłam, że będziecie mogły się do tego przygotować)
Sue – Bella(piasek – światło)
Sweet – Mia(lód – woda)
Luntra – Shizu(powietrze –woda)

Macie czas do 1 lipca potem piszę nowe zawody.

CD
Bella poruszała się bardzo szybko, zauważyła że walczy tak jakby sama ze sobą.
To przed czym uciekała było kulą światła, która poruszała się ze swoją prędkością (czyli prędkością światła)
Bella nagle stanęła.
- Świetlana tarcza!
Kula odbiła się i zniknęła.
- Działaj swoją mocą a nie moim światłem.
- Jak chcesz.
Wykonała bardzo szybkie ruchy swoimi dłońmi. Jakby formowała jakieś zaklęcie. Bella nie nadążała wzrokiem.
Ktoś na trybunach wysunął się do przodu i przyglądał się tym znakom. Tak jakby wszystko doskonale widział.
Na jego twarzy pojawił się cień strachu.
Sue skończyła formacje, a gość na trybunach odetchnął z ulgą.
To co powstało z formacji było górą piasku.
- Tylko tyle? - Bella
Góra poruszyła się. Wstała. (Jak góra może wstać? Ta po prostu dostała nóg i rąk )
Zamachnęła się i celowała w Bellę.
Bella uniosła się do góry.
Ale nie na własnych skrzydłach, to piaskowy potwór ją podniósł.
Bella strzeliła parę razy w potwora, który rozpadł się.
- Tylko na tyle cię stać? - Bella.
- To niemożliwe. - szepnęła Sue.
- Co jest nie możliwe?
- Chyba trafiłam na godnego sobie przeciwnika. Nikt jeszcze do tej pory nie przetrwał ataku piaskowego potwora. Pustynny wiatr!
Silny wiatr z piaskiem ruszył w kierunku Belli.
- Pustynna susza! Pustynny piasek!
Piasek stał się bardzo ostry, Belli zaczynał przeszkadzać cały ten piasek.
Nagle wokół niej pojawiła się oślepiająca otoczka. Po chwili cała Bella zaczęła się świecić.
W jednym momencie dwie osoby zeskoczyły z trybun i przerwały pojedynek.
Była to Rika i mężczyzna, który poprzednim razem wychylał się.
- Starczy. - Rika
- A więc. Wygrała Bella.
Kiedy Bella wychodziła z placu spytała się Riki kim był ten mężczyzna.
- To dyrektor szkoły z pustynnego wymiaru. Uczył prywatnie Sue.

Tego ostatniego pojedynku nie będę pisać, chyba że na prawdę chcecie to.
W tym ostatnim wygrała Luntra.

Część trzecia
Pojedynek: Bella-Luntra:
- Zaczynajcie. - powiedział prowadzący.
Obie przemieniły się.
-Ogłuszający wiatr!
Bella zrobiła unik
-Kula światła!- zawołała
Wiatr chroniący Luntrę odrzucił zaklęcie i zaklęcie o mało co nie trafiła w Bellę
Luntra rzuciła jakieś zaklęcie ale powiedziała bardzo cicho. Jakie ono jest, nikt nie usłyszał
-Tarcza słońca!- zawołała Bella i zaklęcie odbiło się i zniknęło
Luntra machnęła wyprostowaną ręką. Bella nagle uderzyła mocno o ścianę.
Użyła wodnego serca żeby podnieść swoją energię życiową.
Wstała i zaatakowała.
-Kręgi światła!
Pojawiły się kręgi, które ciasno otoczyły Luntrę i zacisnęły się na niej.
Luntra nie mogła się wyplątać.
Kręgi coraz mocniej zaciskały się.
Luntra zniknęła, a Bella rozproszona tym zdjęła kręgi.
Po chwili Luntra pojawiła się z uśmiechem na twarzy.
- Łatwo cię rozproszyć i dobrze użyłaś wodnego serca, ale czy z tym też sobie poradzisz?
Machnęła ponownie ręką.
Bella nie została odepchnięta i nie uderzyła o ścianę.
- To wszystko? - zapytała Bella.
- Hm, może tego nie poczułaś. Spójrz na siebie.
W Belli tkwiły małe prawie niewidoczne strzałki.
W silnym wietrze Bella nie mogła ich zauważyć.
W Belli, aż się gotowało. Pojawiło się to co w pojedynku z Sue.
Oślepiająca otoczka krążyła wokół całej Belli.
Lecz tym razem nikt jej nie zatrzymał.
W jednej chwili otoczka zniknęła wraz z wypuszczeniem przez Bellę masę magicznych kul światła.
Luntra zaskoczona odbijała je machnięciami ręki, żeby skierować tam wiatr.
Bella przebiła się przez obronny wiatr Luntry i w końcu Luntra upadła wycieńczona atakami.
- Wygrała Bella!

Pojedynek Sweet i Luntry
- Możecie zaczynać- prowadzący.
Przemieniły się
- Wiatr złości!
- Tarcza lodu! Lodowy miecz!
Atak został odepchnięty przez wiatr Luntry
- Ogłuszający wiatr!
Zaklęcie przeleciało tuż obok Sweet
- Lodowe odurzenie!
Luntra zrobiła unik
- Złość wiatru!
Skrzydła Sweet były na tyle duże, że owinęły się wokół niej i ochroniły ją
-Kula lodu! Lodowy ból! Moc lodu!
Luntra uniknęła pierwszych dwóch zaklęć ale trzecie uderzyło w nią z całej siły.
-Wewnętrzne zaklęcie!- pomyślała
Zaklęcie poleciało do Sweet i uderzyło w jej wielkie skrzydła, więc Sweet nic się nie stało.
A Luntra po tych słowach zemdlała z wycieńczenia.
- No, myślałam że będę miała tu więcej zabawy.
Ale wewnętrzne zaklęcie Luntry nie był jej ostatnim atakiem.
Mimo, że leżała na wpół żywa to przed upadkiem  zrobiła ostateczny ruch.
Wiatr huczał dokoła Sweet.
Leciały na nią niewidoczne strzałki.
Osłoniła się swoimi skrzydłami, ale kilka przedarło się przez nie.
W Sweet tkwiło parę małych strzałek około 4.
- Lodowa klatka!
Luntra została otoczona lodowymi ścianami (chociaż Luntra i tak leżała).
- Zwycięzca Sweet!