Poniedziałek
Tragedia. Miałam kartkówkę z przyrody, chyba dostanę pałę. Jak zwykle nic więcej się nie stało. W dodatku nie było Ani.

Wtorek
Eh... nic ciekawego. Nudno... nadal Ani w szkole nie było

Środa
Pamiętniku, coś się stało. Tak w tej nudnej szkole...może wcale nie jest taka nudna. Wreszcie dzisiaj Ania wróciła do szkoły. Opowiedziałam jej o filmie, który oglądałam w weekend i powiedziałam jej - Szkoda, że w naszej szkole nie ma takich tajemnych drzwi, czy czegoś. Ona tylko przytaknęła.
Kiedy wracałyśmy z biblioteki (bo zadzwonił już dzwonek) wiecznie zamknięte drzwi były otwarte! Ah, no tak nie wiesz co to za drzwi, bo nigdy ci o nich nie mówiłam. Zawsze były zamknięte, ale razem z Anią podejrzewałyśmy, że tam jest tylko schowek na jakieś szkolne przybory do sprzątania.
Dzisiaj były one otwarte, jednak nie zdążyłyśmy zobaczyć co tam jest, bo zaraz wyszły z niego dwie nauczycielki i szybko zamknęły drzwi na klucz. Co one tam robiły?
Nie wiem... Szybko pobiegłyśmy na lekcję polskiego.
      Pani Korelska zanudzała nas jak zwykle. Siedziałam z inną koleżanką - Agatą. Zanudzała mnie kolorami długopisów, jakby to miało jakieś znaczenie...
Po skończonych lekcjach razem z Anią udałyśmy się do biblioteki, ale akurat trafiłyśmy tam w środku lekcji - godziny i nie uwierzysz, ale drzwi były otwarte!
Nagle komórka Ani zadzwoniła i okazało się, że musi iść, za nim zobaczyłyśmy co tam się znajduje. Ja oczywiście poszłam dalej. Obejrzałam się w różne strony, czy nikt nie idzie. Przeszłam przez drzwi. Ciemno było. Zrobiłam kilka kroków i po chwili zaczęłam spadać w otchłań. Nie mogłam krzyknąć, bo powietrze tamowało mój głos. Włosy latały mi wszędzie. Byłam przerażona, a jednocześnie podekscytowana, w końcu odkryłam coś magicznego. Po minucie spadania wylądowałam na czworaka na hmm... jakby to opisać... na platformie. Platforma nie była zwykła, była zbudowana jakby z cienkich rurek, przewodów i nitek. Wstałam. Wokół mnie wirowały różne napisy, może nazwy. Zaczęły coraz szybciej wirować, jakby rozpoznały intruza i chciały się go pozbyć. Wyciągnęłam rękę przed siebie. Nazwy zwolniły, wirowały coraz wolniej i wolniej, aż wreszcie zatrzymały się. Przed moją ręką pokazała się nazwa Miasteczko Candy. Chciałam dotknąć tego napisu, ale zamiast go dotknąć przeszłam na drugą stronę przez zimną, suchą wodę. Poczułam ciepły dotyk na ręku, ktoś mnie wyciągnął. Stanęła przed tak jakby ochroniarzem/policjantem. Nie wiem kim on był. Zapytał się : Kim jesteś i co tu robisz?
- To raczej ja powinnam się zapytać, co pan robi w naszej szkole?
- Szkole? Jesteśmy przecież w mieście Candy.
- W mieście? To znaczy, że ktoś tu dowodzi, tak? Więc zaprowadź mnie do niego.
- Naszym władcą jest Neilli. Eh... widać, że jesteś tu nowa, więc cię do niej zaprowadzę, a przy okazji, jak będziemy wchodzić do budynku zdejmij swoją czapkę.
- Czapkę, ale ja przecież... - w tym momencie zobaczyłam, że wyglądam całkiem inaczej niż kiedy spadałam w otchłań.
Pytałam się po drodze tego ochroniarza gdzie tak na prawdę jesteśmy. Odpowiedział, że miasto znajduje się w siódmej największej dolinie świata pun.pl. Pytałam się o co chodzi z dolinami i światem pun.pl. Teraz wiem, że świat pun.pl jest położony w podziemiach różnych szkół, jest tak jakby czwartym wymiarem. W tym świecie są różne kontynenty, doliny, każda dolina ma określony numer, który zmniejsza się. Im bliżej numer jest jedynki, tym dolina jest bardziej ważna. Kontynent na którym położone jest miasteczko Candy to Rozrywka, Hobby. Po tych wyjaśnieniach doszliśmy do ogromnego, pięknego budynku. Tak jak wcześniej prosił ochroniarz, zdjęłam swoją czarną czapeczkę. Przeszliśmy przez drzwi, pojechaliśmy windą i dotarliśmy do ogromnych drzwi. Otworzyły się same. Za drzwiami była ogromna, długa i wyciągnięta sala. Na końcu tej sali siedziała całkiem ładna dziewczyna.
- O co chodzi?
- Ta młoda dama...
- Anastazja
- Chce dołączyć do grona mieszkańców.
Królowa jakby zmierzyła mnie wzrokiem, po czym powiedziała.
- Zawsze przychodzą jakieś młode dzieci i chcą tu zamieszkać... Dobrze, przyjmuję cię, póki co będziesz wracać do swojego domu na noc i do szkoły. Nazywam się Neilli.
Neilli nigdy się nie dowiedziała, że przyjęła i stworzyła sobie wroga...
CDN

Hahah dzięki, no i był zdecydowanie dłuższy odpierwszego

Krótki