Dziękuje oddaje książki

Szukam książek na temat wampirów oraz zaklęć.

Wchodzi
Szuka czegoś o różdżkach.
Znalazła nawet książkę o swojej różdżce.
Wzięła ją i podeszła do stolika.
Otworzyła ją na pierwszej stronie.
Tam nie było nic ciekawego.
Przewertowała kilka stron i coś znalazła. Po czym oparła się o książkę i popatrzyła na półki.
Poczuła dziwny zapach.
Spojrzała na książkę. Ta paliła się.

Bloomi zawołała bibliotekarkę. Magia nie pomagała w ugaszeniu ognia.
Bloomi zrezygnowana wyszła z biblioteki. Jedyne ciekawe źródło, uległo zniszczeniu.

Przychodzi
Szuka książki o wampirach
Wybiera według niej najciekawszą
Siada przy stoliku
Czyta
Po przeczytaniu najciekawszych stron oddaje ją bibliotekarce
Wychodzi

Przychodzi
Oddaje książki z legendami
Szuka sobie czegoś
Wertuje kilka kartek księgi z zaklęciami
Odstawia książkę na miejsce
Znajduje ciekawą książkę o zielarstwie i o wampirach
Bierze obie książki do pokoju

Podchodzi do pulpitu
Mówi - Tablice
Przylatuje dużo dziwnych ksiąg
Przegląda je
Odsyła je z powrotem na półki
- Zawody na ministra
Przylatują dwie książki
Jedna to biografia aktualnego
Odsyła biografie, a raczej autobiografię
Bierze drugą książkę
Idzie z nią do pokoju

Przychodzi
Podchodzi do pulpitu
-Najpotężniejsze - mówi
Podlatują do niej te same książki co wczoraj
Odsyła je
Myśli
-Klątwy - mówi i przylatują do niej książki
Przegląda je
Odsyła książki
Myśli chwilę
-Klątwa najpotężniejszych
Podlatuje do niej 5 książek
Siada z nimi
Kartkuje książki
W jednej jest wzmianka o zdjęciu uroku i ożywieniu dotkniętych tą klątwą
Odsyła pozostałe książki
Czyta jak zdjąć urok, a potem o ożywianiu
Mimo tego że pamięta co w niej napisali wypożycza książkę
Wychodzi

Wchodzi do biblioteki lekko otwierając drzwi.
- Oh, pani dyrektor, rzadko tu panią widzę. W czym mogę służyć? - mówiła bibliotekarka.
- Nie, chcę się tylko rozejrzeć.
Anabella wchodzi w rzędy ogromnych regałów.
Sięga po przypadkową książkę.
Przegląda ją.
Nagle widzi znajome imię.
Czyta dogłębniej.
Wytrzeszcza oczy.
Jedną ręką zasłania sobie usta.
Książka z trzaskiem upadła na podłogę.
Jest jak zamrożona.
Prawda docierała do niej powoli.
- Anabello, nic ci nie jest? - znikąd pojawił się Kaito.
- Nie zbliżaj się do mnie!
- Cóż, chyba nie mamy wyjścia. Chłopaki, wyjdźcie już.
Z czterech stron Anabelli wyszło czterech obrońców najpotężniejszych.
Nagle zrobiło się ciemno.
Wokół Anabelli na podłodze pokazały się magiczne kręgi.
Anabella skuliła się w kulkę i zatkała sobie uszy rękoma.
W pewnym momencie poczuła, że jej kieszeń zrobiła się cięższa.
Odjęła rękę od ucha i włożyła ją do kieszeni.
Coś ukłuło ją w palec.
Wyciągnęła kwiat życia, który miała zanieść aniołkowi, a ten miał uratować Inuka.
Pręciki kwiatu zmieniły się w rękojeść, a łodyga w pochwę na miecz.
Anabella tym razem się nie zawahała i wyciągnęła ostrze z pochwy.
Ostrze zabłysło, wszystkich oślepiając oprócz jej.
Ona natomiast przemieniła się z mieczem.

Potem zobaczyła przed sobą Inuka.
Uśmiechnęła się do niego, ale ten nie odwzajemnił tego.
Wręcz pokręcił głową przecząco z zamkniętymi oczami.
Po chwili zniknął, a ona poczuła w sobie wielką moc.
Coś zaczęło ją prowadzić, z miecza wyrosły długie łodygi, gałęzie, korzenie, które oplotły "obrońców".
- To wy ciągle więziliście te dziewczyny.
Żaden nie odpowiedział, ale Anabella pamiętała jak to było.
Będąc jeszcze w szkole Anabella była Riką. Kiedy chodziła do pierwszej klasy co druga dziewczyna znikała.
Rika nie wiedziała co się dzieje, dyrektorka przekonywała, że to rodzice je zabierają, ale Rika była zbyt mądra żeby w to uwierzyć.
W końcu i ona stała się celem porywaczy. W tej samej bibliotece, w tym samym rzędzie pojawiły się te same kręgi, te same osoby.
Na szczęście dyrektorka w ostatniej chwili pokonała porywaczy i na długi czas zniknęli.
Teraz się pojawili.
- Zabiliście moją przyjaciółkę Alinę.

- zabraliście drugą moją przyjaciółkę - Shimi.

- Ciągle chodziły ze mną, więc moc nie mogła być do końca ustalona od kogo pochodzi, a że one wyglądały na silniejsze to je zaatakowaliście pierwsze.
- Przyjaciele nie mogą żyć, jeżeli jesteś najpotężniejszą. - wreszcie powiedział Kanaye.
- Nawet jeśli klątwa nie została zdjęta, to nie pozwolę żeby moi przyjaciele ginęli za mnie.
- Klątwy nie da się zdjąć, nie da się jej ominąć. Umrzesz samotnie.
- Jeśli myślisz, że to jest mój słaby punkt, to się mylisz. Zgrywałam tylko taką. Tak naprawdę nie mam słabych punktów.
- Nawet jeżeli powiemy ci, że zabijemy Shimi?
- Przecież już ją zabiliście.
- I tu się mylisz. Uwięziliśmy ją, bo nadzwyczaj wykazywała ogromną siłę. Gdyby połączyć twoją moc z jej siłą wyszła by ciekawa broń.
Nagle miecz Anabelli wyrwał się jej, przeciął powietrze tworząc ogromny wir.
Anabella wpadła do niego.