przychodzi Mia
przechodzi po kłodzie na drugą stronę strumyka
siada na trawie
patrzy się na wodę
zdejmuje buty
moczy nogi w wodzie
zrobiło jej się zimno
wyjmuje nogi z wody
zakłada buty
wraca do szkoły

Przyszła, mimo ostatnich wydarzeń i ostrzeżeń elfika.
Coś zaszeleściło między krzakami.
Bloomi wyciągnęła ze swojej kieszeni krótką rożdżkę.
Rozłożyła ją - teraz była naprawdę długa. Iskrzyła się na końcu płomieniami smoka.
Kto tam? - Bloomi zapytała.
Nikt nie odpowiedział. Liście zaszeleściły za Bloomi, ale ona tego nie usłyszała.
Nasłuchiwała dalej.
Wreszcie ktoś wyszedł zza krzaków.
Kim jesteś? - powiedział skrzeczącym głosem.
Bloomi odwróciła się i zobaczyła krasnoluda.
Odsuń się! - krzyknęła.
Krasnolud zauważył jej różdżkę i rysunki na niej.
Dyrektorka szkoły czarodziejek i strażniczka płomienia smoka. Tu jest niebezpiecznie.
?? - zdziwiła się Bloomi, nie była przyzwyczajona, żeby krasnolud był miły, jeżeli tak to można ująć.
Potwory z kłami węszą. Złapią każdą słabą istotę.
Potwory z kłami?
No, nie mów że nie słyszałaś o wampirach. Tu nie jest już bezpiecznie. Powinnaś zabronić swoim czarodziejkom wychodzić poza teren szkoły.
Nie mogę tego zrobić.
Fakt, są silne. Jedna zaatakowała nas trzech i pokonała nas, musieliśmy uciekać.
Jak wyglądała?
Miała blond włosy, spięte w kok...
Bella.
Widzę, że dobrze znasz swoje podopieczne.
O tak. Czy wiesz może, czy niekończące schody też są niebezpieczne?
I to bardzo. Byłaś tam? Podobno ktoś poślizgnął się tańcząc i ktoś ją uratował.
Oh! To byłam ja! Wiesz może kto mnie uratował?
Nie, coś ty. Nikt go chyba nie widział. Poruszał się bardzo szybko, jak wampir.
Znasz Kaname?
Nowy czarnoksiężnik, bardzo utalentowany, silny. Ma dziewczynę, ale jeszcze nikt jej nie widział.
Aha. - Bloomi podłamała się. - Będę wracać do szkoły... muszę coś ogłosić.
Tak i powiedz swoim podopiecznym, żeby nie walczyły z nami w ten sposób. Jeszcze do teraz mam ból ramienia.
hehe, jasne... dzięki za informację.
Szła w stronę szkoły, ale nie poszła tam.

Przychodzi
Chce odpocząć, chociaż wie że tu w Incantatix to nie możliwe, a przynajmniej nie teraz.
Siada przy jednym ze stolików-grzybków, na jednym z grzybkowych krzesełek.
Rozmyśla o tym co w ostatnich chwilach się zdarzyło.
Zajęta rozmyślaniem nie usłyszała szumu.
Podparła łokcie o stolik, a głowę o dłonie.
Patrzyła przed siebie. Nadal nie słyszała drugiego szelestu w krzakach.
Nagle przerwała swoje rozmyślania. Nie zmieniła jednak pozycji.
Magią wyjęła różdżkę, ta odleciała kawałek dalej i rozłożyła się (lewitacji też was nauczę)
Bloomi odwróciła się na krzesełku i o mało co różdżka nie uderzyła Inuka.
- Inuk! Dlaczego się tak skradasz?
- Nie jesteś zbyt czujna, gdyby to był wampir to już byłoby po tobie. - jak zwykle ignorując moje pytanie.
- Ale, że to tylko ty, to nie mam się czego bać.
- A skąd wiesz, że nie chciałem Ci czegoś zrobić?
- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie, to ja nie muszę na twoje. Ale nie chciałeś, prawda?
Inuk zaśmiał się, tym swoim słodkim śmiechem.
- Jasne, że nie. Ale musisz wszystkiego się spodziewać od łowcy.
Zerwał się wiatr. Włosy Inuka, które były spięte w kucyk rozwiały się.
- Oho, zaprosiłeś towarzystwo?
- Taak, nieco większe niż się spodziewałem.
Wokół nich pojawiły się wampiry. Było ich mnóstwo. Więcej niż 30.
- No, to co robimy?
- Uciec nie ma dokąd, a ich cały czas przybywa.
Bloomi wzięła do ręki różdżkę i zaczęła od prostych zaklęć.
- Możemy zrobić sobie drogę ucieczki.
- Uważaj!
Jeden z wampirów ośmielił się podejść bliżej Bloomi od tyłu. Inuk ze swoją szablą zaatakował go i ten zmienił się w popiół.
- Dzięki. Ale...
Teraz jeden zaatakował Inuka, Bloomi unicestwiła go.
- To w zamian - dokończyła
- Zrobię przejście, a ty uciekaj... żadnego ale, poradzę sobie. - szepnął.
Inuk faktycznie zrobił przejście szablą, a Bloomi zawahała się, ale pobiegła do szkoły.

Przychodzi
Siada przy strumyku
-Szkoda że nie mogę nic zrobić żeby pomóc Stelli... martwię się o nią...- myśli
-Cześć.- słyszy za sobą
-Hej, Lucas.
-Skąd wiedziałaś że to ja?
-Mam swój sposób
-Aha.
-Widziałam cię na zawodach na widowni.
-Tak, byłem na każdej rundzie. Dobrze ci poszło i na początku, i w drugiej rundzie, i w finale.
-Dzięki...
-A co to było to w rundzie z Sue że musieli cię zatrzymać?
-To samo co w finale przez co wygrałam.
-Wow... to było mocne zagranie. Jak ty to zrobiłaś?
-Nie wiem.
-Na prawdę nie wiesz czy nie chcesz powiedzieć?
-Na prawdę nie wiem.
-Aha. O czym myślisz?
-O Stelli.
-O kim?
-Mojej... tak, przyjaciółce. Pierwsza runda, przegrała walkę z Luntrą.
-A, ta Stella? Co z nią?
-Jej stan jest niestabilny, nie wiadomo czy przeżyje. Jest w najlepszym szpitalu.
-Aha... biedna.
-Wiem... A co z Yuuki?
-Coraz lepiej.
-To dobrze.
-Oj... muszę wracać. Pa
-Pa.
I poszli w różne strony

Przychodzi
Szuka miejsca które ją zauroczy
Nagle rozpiera ją wielką energia
- TO TUTAJ! - krzyczy Jess
Słowa same płyną jej z ust
- ILUZJA SZUMIĄCEJ WODY!
Udaje jej się rzucić zaklęcie
Nagle słyszy jak coś uderza o ziemię
Odwraca się
Widzi krasnoluda który leży na ziemi porażony jej energią
Zaskoczona i szczęśliwa wraca do szkoły

Wir z Jess pojawia się tutaj
Skacze na kamień
Myśli sobie
Skacze po kamieniach
- Nie chcą mojej pomocy, to nie - mruczy do siebie
Nagle coś wychodzi z krzaków
Widzi małą dziewczynkę:
- Musisz mi pomóc! - krzyczy dziewczynka
- Jak?
- Moja siostra, Anabella została zabita, a w jej ciele jest dusza Riki - piszczy dziewczynka
- No i co z tego?
- Jest w niebezpieczeństwie razem z jakąś Lily
Przeklina pod nosem
- No dobra, pomogę im
Łapie dziewczynkę za rękę
Wskakuje do wody
Kiedy jej stopy dotykają wody pojawia się wir
Jej środek transportu zabiera ją znów do dziewczyn

Przychodzi
Rozgląda się
Podoba jej sie ale to nie tu