Przybiegła.
Stanęła na przeciwko drzwi wejściowych.
Chwilę tak stała, po czym weszła przez te drzwi.
Ochroniarze wpuścili ją bez żadnych przeszkód.
Podeszła do windy.
Weszła do niej kiedy podjechała.
Nie zdziwiła się, że winda przyjechała, mimo że nic nie naciskała, ani też dlatego że w windzie stał ochroniarz, który powiedział.
- Proszę pójść ze mną.
Kita czekała w napięciu, kiedy winda podjedzie na samą górę.
Mężczyzna wyszedł z widny i poszedł prosto.
Kita poszła za nim.
Na końcu korytarza stanął przed drzwiami i je otworzył.
Wpuścił Kitę i zamknął drzwi.
W środku było ciemno, jednak Kita zachowała zimną krew.
Po chwili ktoś włączył oślepiające światło.
Kita rozpoznała dyrektora Easter.
- Odważyłaś się do nas przyjść.
- Nie bez powodu...
- Więc, postanowiłaś z nami pracować?
- ...
- Przynieście jej przyjaciółkę.
Kilka osób wprowadziło małą klateczkę, a w środku była:
- Aka-chan!
Kita chciała do niej podejść, jednak jeden z mężczyzn zagrodził jej drogę.
- I co? Przyjmiesz ofertę Easter?
-...
- Żeby uratować swoje prawdziwe ja.
- ... Niech będzie. Jednak, chcę pracować jako piosenkarka.
- To się da zrobić. Podpisz tylko tutaj.
Wskazał palcem na papier.
Kita podeszła.
Wzięła długopis...
Zaczęła pisać swoje imię i nazwisko...
Robiąc to czuła, że przeszywa ją zimno od środka.
Czuła, że całe szczęście opuszcza ją.
Właśnie pisała ostatnią literę swojego nazwiska, kiedy nagle drzwi otworzyły się.
Kita przerwała pisanie i spojrzała kto wszedł.
Zdziwiła się, ale zobaczyła Ikuto.
Ikuto jednak rozważał całą sytuację.
Zobaczył długopis w ręku Kity, papier na biurku i minę swojego ojca - dyrektora.
Natychmiast wyszedł z pokoju.
- ... Ik...
- Dokończ pisanie, nim się nie przejmuj. Często tak robi.
To znaczy, że często ktoś nowy przychodzi - pomyślała.
Napisała ostatnią literę i poczuła jakby coś w niej się złamała.
- Więc, teraz pójdziesz do studia nagraniowego i zrobisz próbę.
- Hai... Ale co z Aka-chan.
- Ah, tak. Wypuśćcie ją.
Aka-chan wyleciała i podleciała do Kity.
- Nie musiałaś tego robić...
- Ale czego? Teraz będę miała jakąś karierę. Chodźmy.

Wiatr przyniósł ją przed budynek
Zdziwiona obeszła siedzibę dookoła
Pchnęła drzwi które skrzypnęły i rozwarły się
Przeszła przez nie
Drzwi zamknęły się z hukiem
Wystraszona pobiegła do jakiegoś pokoju
Tam przypadkiem potrąciła wazon
Wazon pękł, a na korytarzu zadudniły ciężkie kroki
Nagle przed nią pojawiła się Nori
-Z dziewczyny nie umiejącej naprawić nic, na dziewczynę która naprawi wszystko! Zmiana charakteru! - Zawołała Shugo Chara nim zdołała coś zrobić
Jej naszywka na spodniach (mikrofon) zmieniła się w gwiazdkę
Szybko wyjęła z kieszeni super klej (skąd go tam  miała ) i skleiła wazon
Gdy naszywka przybrała swój naturalny kształt, a odgłos kroków coraz głośniejszy wlazła do szafy
Przez szparę w drzwiach widziała ochroniarzy którzy wpadli do pokoju
Czarni (ochroniarze) zobaczyli że wszystko jest na swoim miejscu i wyszli
Powoli wypełzła z szafy i wyszła na korytarz
Ktoś zaczął ją gonić z bronią
Uciekła do innego pokoju i wpadła na ścianę
Zemdlała
Po chwili obudziła się w jeszcze innym pokoju
Przed nią stał chłopak
-Dołącz do nas albo.....
-Albo co - syknęła jadowicie
-Albo cię zabijemy
Przełknęła głośno ślinę
-Dobrze, dołączę do was - odpowiedziała i podpisała dokumenty
Nie miała zamiaru tego robić, ale jest zbyt słaba by się obronić
-Dobrze, teraz musimy zmienić twój wizerunek. Ale gdzie indziej
Wyszli na zewnątrz i wsiedli do samochodu
Pojechali

Przychodzi
Zastanawia sie chwile
Podpisuje umowę
Zaciesza
Wychodzi