Kolory koło mnie krążą.
Już mi się w głowie kręci.
Lecz cóż to? Mój naszyjnik błyszczy.
Czy to znak, że już na mnie czas?

Wśród ryb kolorowych,
czai się zmartwienie.
Gdzieś w podwodnym świecie,
kryje się zmartwienie.
Gdzież się podziało?
Gdzie? Gdy je odkryję,
od razu zabiję.

Tajemnica gdzieś się kryje.
Gdzie, gdzie?
Nikt się tego już nie dowie.
Nie, nie.
Czemu? Bo ja już wiem.
O czym? O czym?
O niczym.
Jak to, jak to?
A tak to.

Patrzę w kalendarz, niecierpliwa,
myślę kiedy nadejdą żniwa.
Lecz nie myślę o takich zwykłych,
co na nich zbieramy żyto i ziarno pszeniczne.
Chodzi mi o żniwa na których, ukatrupię cię.
Twoja postura będzie okropna i straszna,
już na zawsze. Krew nie zejdzie z twojej twarzy,
a gdy pomyślę o czym marzy,
to na pewno zgadnę,
że marzy o tym, by znowu mieć wygląd twarzy.

Gdy wrócę z wojny, dla ciebie,
gwiazdę ci z nieba zdejmę.
Nawet jeśli mi się nie uda,
będę się starał by nie być ci dłużny.
,,Co ja dla ciebie zrobiłam?"
Zapytasz pewnie.
,,Po prostu byłaś", odpowiem śmiało, a potem...
potem roześmieję się w głos.
Proszę, śmiej się ze mną. Marzenie moje spełnij.
I mam nadzieję, że dokończę ten wiersz.
Zanim przeciwnicy zabiją mnie.