Przychodzi
- Kraina radości, ech? To dlaczego mi smutno?
Ciężko jest chodzić tak samemu.
Myśli o Anaście.
Wraca do domu.

Przychodzi z córeczkami
Tańczą wesoło na polanie
Wracają szczęśliwe

Przychodzi z Lolą i Amaryl.
Lola zajęła się Amaryl, a Anasta oparła się o balustradę mostu.
Rozmyśla i myśli.
Cieszy się, że miasto rozkwita.
Wraca z dziewczynkami do domu.

Przychodzą
Uśmiecha się szeroko
-Sakura! <3
Zrywa kilka gałązek
<33
Idą dalej

Przychodzą
Dziewczynki wkładają ręce do wody
-Ej...  Nie mogę włożyć ręki! - Użala się Daria
Zauważa że taflę wody pokrywa cienka warstwa lodu
Wcale nie jest tu wesoło
Kwiatki opadły i uschły, drzewa są nagie, a trawa całkowicie brązowa
Wchodzi na most
Jest bardzo ślisko
Przechodzi do zamku
Dzieci biegną za nim
Michał przewrócił się
Chłopiec wstaje i idzie dalej
Przy zamku jest pełno mgły
Jest szaro i ponuro
Wzdycha
Zabiera dzieci dalej

Przyszła tu szukając miejsca, w którym mogłaby porozmyślać. Spełniało też kolejny jej warunek - była tu woda, a jej zawsze najlepiej myślało się w wodzie. Kiedy tylko poczuła na sobie drobinę odsyreniacza poczuła się bezpieczna. Usiadła na mostku i zsunęła nogi do wody. Mimo zapewnienia na tabliczce przy wejściu, że ,,każdy ma tu zawsze dobry humor", wcale nie czuła się lepiej. Martwiła się, że jej przyjaciółce coś się stało, mimo że nie zawsze miały doskonałe relacje, dużo razem przeszły i nie chciałaby, aby niektóre z tych rzeczy powtórzyły się - pogrzeb Kiry, był jedną z nich. Zastanawiała się, gdzie ona tak naprawdę jest - bo przecież, nie rozpłynęła się w powietrzu! A może, znudziło jej się monotonne życie i postanowiła wyjechać... Rozmyślania, po dłuższej chwili sprowadziły na nią sen... Usnęła leżąc, na lekko wilgotnych deskach mostu. Nie przeszkadzało jej, że powierzchnię tego ,,łóżka" pokrywa kilku centymetrowa warstwa śniegu, a temperatura coraz bardziej zbliżała się do przepowiedzianych ,,-17". Nie odczuwała tego, a w jej snach, pełno było zaginionej dziewczyny. Szkoda, że nie było jej tyle w rzeczywistości.