Przyjeżdża
Dalej woła przyjaciółkę
-ROSEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!
Jedzie dalej

Przychodzą
Przygląda się drzewom
Chciałby zobaczyć las fioletowy
Dziewczynki ganiają się
Kasia i Michał gdzieś się zapodziali
Zdenerwował się
Na szczęście już wrócili
Uspokaja się
Idą dalej

Kornel i Rose przyszli, rozmawiając. Kornel rozłożył koc i usiedli. Rozmawiali o wszystkim i o niczym, śmiali się, jakby byli dziećmi, a po chwili wywiązała się walka na winogrona. Gdy Rose trafiła Kornela w oko, zaczęła uciekać, ponieważ groził jej najgorszymi torturami. I stało się. Dopadł ją. Błagała i prosiła, ale nic nie pomagało, zaczął ją łaskotać. Kiedy w końcu udało jej się go przebłagać, przyciągnął ją jeszcze bliżej i pocałował. Patrzyli sobie w oczy i Kornel po prostu poczuł, że musi to zrobić teraz. Ten moment był idealny. Pocałował ją jeszcze raz i zaczął mówić.
- Rose, kochanie moje. Znamy się tyle czasu, że aż nie mogę w to uwierzyć. Kocham Cię, wiesz? Kocham cię, gdy się śmiejesz i gdy błyszczą ci wtedy oczy. Kocham za twój cięty język i... - zaśmiał się cicho - nienawiść do zakupów. Kocham za twoją dobroć i humor. Kocham cię... za wszystko! Nienawidzę, gdy płaczesz i nie chcę byś to robiła. Będę zawsze koło ciebie, żeby cię pocieszyć i rozbawić. O ile mi na to pozwolisz. - Klęknął i wyciągnął pierścionek - Rose, wyjdziesz za mnie?

Rose stała słuchając przemowy Kornela. Łzy kręciły jej się w oczach, gdy mówił to wszystko. Gdy klęknął, wciągnęła powietrze i powoli je wypuściła, a gdy usłyszała pytanie łzy popłynęły jej z oczu.
- Tak, tak, tak! - Krzyknęła ze śmiechem.
Kornel założył jej pierścionek na palec, choć ręka trzęsła jej się niesamowicie. Rzuciła się na niego i obejmując za szyję, pocałowała. Włożyła w ten pocałunek całą swoją miłość, radość i wszystko co czuła do Kornela. Łzy ciągle płynęły jej z oczu, ale to były dobre łzy. Łzy szczęścia.
Jeszcze przez długi czas leżeli na polance, przytulając się, całując i ...
Hmm... Tego nie musicie wiedzieć. Co was to interesuje, co?